In de quantummechanica wordt de beschrijving van een fysisch
systeem in essentie gedefinieerd door de Hilbertruimte van
toestanden en observabelen. De Schrödingervergelijking bepaalt de
tijdontwikkeling van het systeem; zie Synopsis Quantum Mechanica QM.
Dit geldt in principe ook voor veel-deeltjes systemen, zoals een
quantumgas of een vaste stof.
Afgezien van bijzondere gevallen, is het echter experimenteel
onmogelijk om de unieke micro-toestand van een dergelijk systeem
vast te stellen. Op basis van de beschikbare informatie kan
gewoonlijk slechts een zekere waarschijnlijkheid
, met
, toegekend worden aan de mogelijke quantumtoestanden
van een veel-deeltjes-systeem. De verwachtingswaarde van een
observabele
is dan, bij definitie, het gewogen
gemiddelde van de verwachtingswaardes per toestand
is een statistische combinatie van zuivere
quantumtoestanden. Men spreekt van een gemengde toestand of
ook wel van een ensemble van toestanden. Voor het speciale geval van
een zuivere toestand
voor één enkele waarde van
, reduceert (1.3) tot QM
(3.30).
- De verzameling van quantumtoestanden
hoeft noch compleet, noch orthonormaal te zijn.
- De dichtheidsoperator is een positieve operator met
spoor
. Dit wordt
eenvoudig bewezen met
en
.
- Voor een zuivere toestand geldt dat de dichtheidsoperator idempotent
is:
; voor een gemengde
toestand is
.